Салт-дәстүр мен әдет-ғұрыптар

Астау

Астау – байырғы қазақтың ағаш ыдыс-аяқтарының бірі, палау, ет, қой басы тағамдарын әзірлеп беруге болады. Астаудың басты артықшылығы- ол таза экологиялық өнім, мұнда бесбармақ тамағы тез суымайды жане ағаштан жасалғаны мерекелік үстелдің сәнін келтіреді.
Бұрында қазақтардың әдет-ғұрыпы болған: жақында дүниеге сәби келетін үйдің отағасы шеберге барып оған "астау" жасатқан. Бала туған сәтке дейін ыдыс-аяқ ата-анасының үйінде болу керек еді. Ал жылдар өткен соң, өсіп қалған ұлы немесе қызы өздері отбасы құрғанда, ата-анасы жалпы дүниесімен бірге осы ыдыстарын беріп жіберетін. Бұл ыдыс сиқырлы күшпен мұрагердің үйін және отбасын зардаб-сауалдардан қорғайды деп білген.

Қонақжайлылық

Қазақтың ең ежелгі және мызғымас салты қонақасы – қонаққа тамақ әзірлеп, оған түнеуге мумкіндік беру. Салтты бұзғандар ақсақалдар сот алдына барып айтарлықтай айыппұл төлеуге мәжбүр болды.

Кез келген жерде тамақтандырып, төсегін салып беріп тіпті атына дейін қарайтынын біле тұра, осы дәстүрдің арқасында кез-келген адам оңай саяхатқа шыға алды. Қонақасы әрбір қазақ отбасы үшін,оның әл-ауқатына қарамастан міндетті ереже болды.

Бірінші қымыз

Көктемде қазақтар жайлауға барып жазғы қоныс іздегенде бірінші қымызды ішу мезгілі басталатын. Адамдар үлкен дастархан басында жиналып, "Байлар көбейсін!"ізгі тілекпен аттың сүтінен дәм татқан. Бие сүтін тоғыз күн ашытып оған жаңа піскен сауын қосып, «қымызмұрындық» бірінші сауылған қымыз мерекесіне дайндық басталатын. Мереке бірнеше күнге созылатын. Ең бірінші қымызды әрқашан ең үлкен әйелге ішкізіп, тек содан соң қымызды қалғандарына беріп тарататын.

Казахская свадьба. Сватовство. Бешатар.

Женитьба сына и замужество дочери всегда волновали родителей. Будущую невесту высматривали раньше, чем сын достигнет совершеннолетия. Искали подходящую семью хороших, знатных людей. Далее происходило сватовство, в преддверии бракосочетания в дом невесты приезжали сваты. Их задача – договориться с ближайшими родственниками девушки о ее замужестве. Если переговоры проходили успешно, отец, в свою очередь, вручал главному свату халат. Этот обычай именуется «шеге шапан». Приготовление «құйрық бауыр», блюда из печени и курдючного сала, также свидетельствовали об удачном завершении сватовства.
После официальной части сватовства, по обычаю казахов, сторона жениха должна была уплатить «калын мал», который выплачивается в основном скотом и зависел от достатка и состояния сватающихся.
Следующий этап праздника – проводы невесты «қыз ұзату». Вечером перед началом церемонии в дом девушки вновь приезжали сваты. Начинался той: игры, песни, танцы; дарились подарки. Рано утром, невесту вместе со сватами отправляли в дом жениха. Процедура прощания, сопровождалась исполнением казахской ритуальной песни «Жар-жар».
Торжественный обряд встречи невесты, именуется келін түсіру. Основным элементом келін түсіру, является исполнение традиционной песни наставлений и пожеланий – «Беташар». Исполнял это обряд самый лучший акын импровизатор, который восхвалял ослепительную красоту невесты, прославлял самых влиятельных людей рода. Невеста в свою очередь прятала лицо за вуалью, и кланялась родственникам, которые старались как можно щедрее заплатить звонкой монетой. Бешатар заканчивается наставлениями, пожеланиями и открыванием лица невесты.
Казахи уделяли большое внимание подготовке приданого. Дарились красивые ювелирные украшения, ковры, текеметы (узорные кошмы), дорогая одежда, вещи, посуда. Часто дарили сразу деревянный сундук полный приданного, ему отводилось особенно почетное место в доме невесты.

Традиция «Бессике салу» Укладывание ребенка в колыбель

У казахов существовало множество традиций и обычаев, связанных с рождением ребенка. Особенно радовались казахи сыновьям- как продолжателям рода.
На третий день после рождения, всегда устраивали праздник, и в этот день младенца первый раз клали в бесік – колыбель-качалку.
Для казахского народа это священная вещь, которая часто переходила из поколения в поколение и бережно хранилась, ожидая своего часа.
На той приглашали самых важных и близких гостей, накрывался праздничный дастархан, а после проведения обряда объявлялось имя ребенка.
Для выполнения обряда приглашали самую опытную и уважаемую родственницу. Сначала соблюдая казахское поверье, колыбель окуривали дымом, очищали и изгоняли злых духов. Стелили маленькие подушки и одеяла, потом пеленали малыша и специально сшитыми лентами перевязывали его в двух местах к бесику. Накрывали малыша разными семейными вещами, несущими смысл, например шубка и меха означали быть богатым, лошадиная уздечка предполагает пожелания мальчику стать сильным и ловким, девочкам клали зеркало и расческу, чтобы она выросла красивой.
Через отверстие бесика, в специальный установленный горшочек, обеспечивающий сухость ребенку, кидали конфеты и разные сладости, а женщины, не имеющие детей, подставляли руки и разбирали эти сладости на удачу забеременеть. Пели колыбельную песню «Бесік жыры».

Бүгінде "Блэк"– Қазақстандық бренд, өз өнімдерінің авторлық құқығы және тіркелген Блэк сауда маркасы бар ірі кәсіпорын. Біз өз ісімізбен мақтан тұтамыз!

Біздің компанияның миссиясы – қазақ халқының мәдени тарихын қолдап, ата-бабаларымыздың салт-дәстүрін құрметтеу және сақтау.
Бізге қосылыңыз, біздің тарихымыздың бір бөлігі болыңыз және сіз өнер мен сұлулық әлеміне еніп кіре аласыз.